Dit is een uitnodiging

Dit zijn regels uit het lied ‘Dromedaris’ van de in Nijmegen geboren en getogen zanger Frank Boeijen (1957), van wie zoals gewoonlijk ook de tekst en de muziek zijn. Dit lied,  dat het slotnummer is van de cd De ballade van de Dromedaris uit 1999, heeft een opvallende lengte van 8 minuut 28.

Eindigt ‘Dromedaris’ met bovengenoemd fragment over een bekende locatie in Nijmegen, ook het openingsnummer van de cd verwijst onomwonden naar de Waalstad getuige de titel ‘Nijmegen bij zonsondergang’. De dromedaris uit de titel is echter de Drom(m)edaris, de toegangspoort en het bekendste gebouw van Enkhuizen, de geboortestad van de moeder van Boeijen. In het lied vertelt de ik dat hij deze stad bezocht, omdat hij wilde weten waar zij vandaan kwam.

Het lied is een ode aan de overleden moeder:

Ik ben geen zoon meer
Maar koester het kind
In bezit van zoveel woorden
Die ik verlies in de wind

Maar het is ook een ode aan de Drom(m)edaris,
waarvan een tekening bij de familie Boeijen in huis hing:
Hoor de golven ruisen
Bij de Dromedaris van Enkhuizen
Een baken op het land
Voor de verdwaalden in de nacht
Een haven voor de schepen
Terug van de zeven wereldzeeën

Oorspronkelijk had Frank Boeijen samen met Frans Kellendonk, de schrijver en vertaler die eveneens in Nijmegen geboren is, één literair baken in het Kronenburgerpark. Na een aantal jaren besloot de Werkgroep Literaire Bakens Nijmegen beiden een eigen baken te geven.
Het nieuwe baken van Frank Boeijen, dat is aangebracht op een ruit van Café ’t Paleis in de Priemstraat in Nijmegen, werd op 13 september 2019 onthuld door de in het fragment genoemde Frank en Anita. Het nieuwe baken van Frans Kellendonk, dat zijn plaats in het Kronenburgerpark heeft behouden, is begin 2020 gerealiseerd.

Bron
Frank Boeijen, De ballade van de Dromedaris (cd), 1999